در این گزارش که روز پنجشنبه،
دوم خردادماه، در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته، آمده است که بنا بر اعلام خبرگزاری‌های
ایران در یک سال گذشته ۳۱۴ تن در ایران اعدام شده‌اند و این در حالی است که به
گفته «منابع غیر رسمی معتبر» دست‌کم «۲۳۰ اعدام» دیگر نیز به صورت پنهانی صورت
گرفته است.
عفو بین‌الملل تاکید دارد
که رقم واقعی اعدام‌ها در ایران می‌تواند از«۶۰۰ مورد» نیز بیشتر باشد.
به گفته این سازمان حقوق بشری در این میان، «دست‌کم ۶۳ اعدام» در ملاء عام صورت گرفته است. این گزارش همچنین می‌افزاید اگرچه در یک سال گذشته موردی از سنگسار گزارش نشده است، «دست‌کم ۱۰ تن» در ایران در صف اعدام با سنگسار قرار دارند.
به گفته این سازمان حقوق بشری در این میان، «دست‌کم ۶۳ اعدام» در ملاء عام صورت گرفته است. این گزارش همچنین می‌افزاید اگرچه در یک سال گذشته موردی از سنگسار گزارش نشده است، «دست‌کم ۱۰ تن» در ایران در صف اعدام با سنگسار قرار دارند.
عفو بین‌الملل می‌گوید که
۷۱ درصد اعدام‌های یک سال گذشته در ایران مربوط به قاچاق مواد مخدر بوده و در پی
برگزاری «دادگاه‌های ناعادلانه» صورت گرفته است.
اشاره عفو بین‌الملل به
شمار اعدام‌ها در حالی صورت گرفته است که در همین روز صادق لاریجانی، رئیس قوه
قضاییه، با تأکید بر این که برخوردهای این نهاد منجر به «کاهش» جرایم در ایران شده
است، گفت: “ما به اعدام علاقه‌ای نداریم و روشن است که هیچ کس به اعدام علاقه‌ای ندارد،
ولی در رابطه با بحث امنیت مردم و کشور، موضوع متفاوت است.”
سازمان عفو بین‌الملل که
مقر آن در بریتانیا است در گزارش سالانه خود همچنین به اعمال محدودیت‌های شدید
علیه آزادی بیان، انجمن‌ها و تشکل‌ها اشاره کرده و از بازداشت افراد به دلیل
استفاده از حق آزادی بیان انتقاد کرده است.
در ادامه این گزارش به
نبود آزادی مذهب در ایران نیز اشاره شده و آمده است که در یک سال گذشته «دست‌کم ۱۹
مسلمان سنی» در خوزستان، «۱۳ تن دیگر» در آذربایجان و «هشت سنی‌مذهب» در کردستان،
به دلیل باور مذهبی خود بازداشت شده‌اند.
در این گزارش همچنین تأکید
شده است که «دست‌کم ۱۷۷ بهایی» نیز در ایران در بازداشت به سر می‌برند.
در حوزه نقض حقوق اقلیت‌های
قومی نیز عفو بین‌الملل به بازداشت «دست‌کم ۲۴ عرب» اهل خوزستان ایران در فروردین‌ماه
سال جاری اشاره کرده است.
عفو بین‌الملل در گزارش
خود همچنین به «تبعیض علیه زنان، همجنس‌گرایان و دگرباشان»، «مجازات‌های غیرانسانی
و ظالمانه» نظیر «قطع عضو و اعدام»، «شرایط ناگوار پناهجویان و پناهندگان ایرانی»،
«بازداشت‌های خودسرانه»، «وضعیت نامطلوب فعالان حقوق بشر در ایران»، «برگزاری
دادگاه‌های ناعادلانه» و «شکنجه زندانیان و بدرفتاری با آن‌ها» اشاره کرده است.
سازمان عفو بین‌الملل از
زمان آغاز به کار جمهوری اسلامی در ایران اجازه حضور در ایران و تحقیق میدانی
نداشته است و مقامات جمهوری اسلامی به ندرت به درخواست این سازمان برای گفت‌و‌گو
درباره وضعیت حقوق بشر ایران پاسخ داده‌اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر