Translate

۱۳۹۱ بهمن ۱۶, دوشنبه

دیکتاتوری با عقده های تمام نشدنی!


اگر زندگی دیکتاتورهای تاریخ را بررسی کنیم قطعا به نقاط مشابهی در آنها می رسیم. برخلاف تصور ذهنی  که از این اشخاص در مردمی که آنها را از نزدیک نمی شناسند شکل می گیرد اینها انسانهای غالبا ترسو ، حقیر و شکست خورده ایی هستند که تنها توانایی بسیار خوبی در جلب نظر توده های فرودست جامعه یافته اند و می توانند با ایجاد هیجانات کاذب در این توده ها قدرت نهفته در آنها را به حرکت در آورده و خود به راحتی بر روی این امواج به بازی بپردازند. معمولا دیکتاتور ها در اقشار کم سواد جامعه بیشترین طرفدار و در میان اقشار تحصیل کرده کمترین طرفدار را دارند و خود این موضوع زمینه ساز برخورد دایمی دیکتاتورها با بخش متفکر و تولید کننده فکرجامعه است و همیشه نبردی سخت بین آنها در جریان است که در نهایت با کشتار و ترور و ایجاد شرایطی جهت فرار مغزها همراه می شود تا دیکتاتور بدون هیچ مخالفی تنها بر کرسی قدرت تکیه بزند.( هیچ چیز به اندازه یک نظر مخالف و یا مخالفت با نظر دیکتاتور او را آزار نمی دهد! این را احمدی نژاد بارها حتی در برخورد با وزرای کابینه اش نشان داده است)
احمدی نژاد بعنوان یک دیکتاتور کوتوله که حتی توانایی ایجاد ترس و رعب در مخالفانش را ندارد ، تنها در داشتن حس حقارت و عقده دیده نشدن از طرف جامعه با سایر هم کیشان خود مشترک است. او در طول مدت ریاست جمهوری خود ؛ که هیچگاه خواب آنرا نیز نمی دید ؛ سعی در جلب توجه تمامی مخاطبانش را داشت و از آنجا که در داخل کشور همه از پیشینه و نحوه رسیدن او به قدرت آگاه بودند ، بیشترین تلاش خود را صرف جلب توجه کشورهای دیگر نمود و در چند ساله اول نیز بسیار موفق نشان داد تا اینکه اندیشمندان و سیاستمداران متوجه این موضوع شدند و از تمامی رسانه ها خواستند کمتر به او بپردازند تا فرصتی که احمدی نژاد می خواهد به او داده نشود!
صحبت های مبنی بر وجود هاله ایی از نور بر دور سرش در اولین حضور او در اجلاس سازمان ملل ، صحبت های کاملا ابلهانه مبنی بر نابودی اسراییل و انکار هولوکاست ، طرح تئوری توطئه آمریکاییها در جریان یازده سپتامبر و ارتباط با امام زمان در هنگامی که رییس دانشگاه کلمبیا او را بعنوان یک دیکتاتور لجن مال کرد و ... همه نشان دهنده عقده ایی است که احمدی نژاد را از درون آشفته ساخته و سعی در ارضاء حقارت های خود با طرح مواردی عجیب و غریب دارد!
امروز صحبت های او را در سال روز صنعت هوا فضایی کشور می خواندم که گفته بود علی رغم ریسک بالا حاضر است بعنوان اولین فضانورد ایرانی به فضا برود! طرح چنین موضوع سخیفی از جانب یک رئیس جمهور آنهم تنها یک روز بعد از فضاحتی که در مجلس ببار آورده بود ، تنها ثابت می کند این انسان، حقارتهای فراوانی در وجود خود دارد که اگر پاسخی مناسب به آنها داده نشود می تواند به راحتی کشوری را صحنه تاخت و تاز امیال و عقده های خود کند! ( هر چند که در 8 ساله گذشته کشور را بارها و بارها تا مرز درگیری و جنگ با غربی ها کشانده که تنها عقلانیت غربی ها مانع رسیدن او به خواستش شده است!)

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر