خمینی خود را
نماینده خدا در زمین به مردم معرفی کرد و قرار بود پس از انقلاب رفراندمی برای
تعیین نوع حکومت برگزار شود. این رفراندم اولین مورد رویارویی بین خمینی و سایر
نیروهای انقلابی بود،چهره های لیبرا‌لتر روحانیون مانند طالقانی و
شریعتمداری به همراه گروه هایی مانند جبهه ملی و بازررگان موافق وجود چندین گزینه
انتخابی برای رفراندم بودند. اما سرانجام به فرمان خمینی مردم تنها می توانستند
تنها بین گزینه جمهوری اسلامی در مقابل نظام سلطنتی انتخاب کنند.
با وجود آنکه
آزادی بیان یکی از محورهای اعتراضات زمان انقلاب بود، بزودی معلوم شد که این آزادی
بیان شامل انتقاد از نظام نمی‌شود. هرکسی که به مخالفت برمی خواست و یا علیه اعمال
کمیته های انقلاب سخنی می‌گفت قربانی همان کمیته های انقلاب می شد. به طور آشکاری
شیفتگی مردم نسبت به نظام روز به روز کاهش می یافت بطوری که 20,400,000 شرکت کننده
در رفراندم 12 فروردین به چهارده میلیون در اولین انتخابات ریاست جمهوری اسلامی در
ژانویه 1980 کاهش یافت و این تعداد شرکت کننده در اولین انتخابات مجلس شورای ملی
در مارس 1980 به شش میلیون و صدهزار نفر رسید.
پس از
انقلاب به فرمان سید روح‌الله خمینی، برای محاکمه مقامات نظام شاهنشاهی پهلوی،
صادق خلخالی به عنوان حاکم شرع دادگاه های انقلاب منصوب شد. کمیته های
انقلاب در
هر شهری تشکیل
شد، صدها نفر در اویل انقلاب اعدام شدند. این اعدام ها بعضی بخاطر جرایم ناچیز و
حتی گاهی بدون محاکمه انجام می شد.
در
فروردین سال هزار سیصد و شصت به فرمان خمینی دانشگاه ها بسته شد و بدنبال آن کسانی
که به ظن نظام، اسلامی نبودند و یا سوابق راضی کننده‌ای در قبل از انقلاب نداشتند
از دانشگاه ها اخراج شدند. همچنین دانشگاه ها از چپگرایان و بهایی ها پاکسازی
شدند، در همان زمان حجاب در ایران اجباری شد و حزب الله به هر زنی که در خیابان
حجاب مناسب نداشت حمله می کردند.
خمینی در
30 خرداد شصت دستور قتل و عام مجاهدین، که تا آن زمان در راستای اصلاح رژیم فعالیت
سیاسی میکردند را داد و با این کار انقلاب را از انقلابیون ربود و هر کس که مخالف
رژیم بود را به جوخه های اعدام سپرد.
خمینی تا پایان
عمر قاطعیت و تغییر ناپذیری خود را حفظ نمود، او با پایان جنگ با صدام که بطور
مداومی نارضایتی مردم رو به افزایش بود مخالفت می کرد. در این زمان دیگر آرزوی وی
برای سرنگونی صدام و صدور بنیاد گرایی دست نیافتنی بود و در اواسط سال 1367
ارتش آزادی بخش ایران در عملیات فروغ جاویدان وی را مجبور به پذیرش قطنامه 598
شورای امنیت سازمان ملل متحد کرد و به تعبیر خود «جام زهر» را نوشید و آتش‌بس را
پذیرفت.
در تابستان ۱۳۶۷ به دنبال فرمان خمینی ده ها هزار زندانی سیاسی در
زندانهای جمهوری اسلامی طی محاکماتی سرپایی اعدام گردیدند. از این اعدام ها به
عنوان کشتاری درتاریخ ایران یاد می شود که شدت خشونت در آن در تاریخ معاصر ایران
بی سابقه است.این اعدام پس از حمله مجاهدین در روزهای پایانی جنگ ایران و عراق
بود. با وجود اعتراض شدید جانشین خمینی، منتظری، با حکم حکومتی خمینی بیش از سی
هزار زندانی سیاسی که بیشتر آنان دوران محکومیت قضایی خود را گذرانده بودند یا در
حال گذراندن بودند اعدام شدند.
دو دهه ای را
که آقای خامنه ای رهبر جمهوری اسلامی شده، باید سال های فقر و فساد و تبعیض و
اختلاس و بی قانونی نامگذاری کرد. رهبری آقای خامنه ای با ترور بزرگ «میکونوس» در
خارج کشور آغاز شد، با توطئه به دره انداختن اتوبوس هنرمندان ادامه پیدا کرد، قتل
های زنجیره ای سازمان یافت. کار به حمله به خوابگاه دانشجویان و کشتن و از بالای
ساختمان به پایین پرتاب کردن آنان کشید و سرانجام نیز با کودتا 22 خرداد علیه
رای مردم و به خیابان کشاندن چماقداران و پاسداران و بسیج ادامه یافت و در
درگیریهای پس از انتخابات 88 دستور به سرکوب و قتل تمام معترضین را با محارب
نامیدنشان داد و با احساس خطر از جانب مجاهدین در کمپ اشرف به نخست وزیر عراق
دستور قتل و عامشان را داد.
در عرصه
اقتصادی نیز رهبری آقای خامنه ای به وسیع ترین و گسترده ترین فسادها و دزدی ها
انجامید. شریک کردن سپاه و فرماندهان آن در امور اقتصادی و غارت ثروت ملی، راه
اندازی اسکله های قاچاق، جنگ بر سر خصوصی سازی ها و تکه تکه کردن صنایع و تقسیم
غنایم، تکیه به حزب موتلفه و سپردن امور صادرات و واردات کشور بدست این حزب،
اختلاس 123 میلیارد تومانی که سرانجام آن به اختلاس 3000 میلیارد تومان کشید.
امروز کار به جایی رسیده که خود حکومتیان همدیگر را دزد و مختلس معرفی می کنند. از
صادق محصولی و مشایی و بقایی گرفته تا جهرمی و بهمنی و رحیمی و نمایندگان مجلس و
همه و همه هم در حکومت اند و زیر سایه آقای خامنه ای و هم پرونده اختلاس و دزدی و
سواستفاده دارند که این پرونده ها هم دست آقای خامنه ای است تا اگر یکی از آنها
خواست نافرمانی کند به حسابش رسیدگی شود.
چرا چنین شد؟
چرا به دره انداختن اتوبوس یا قتلهای زنجیره ای جایش را در دوران آقای
خامنه ای به کودتای همه جانبه علیه رای ملیون ها مردم داد؟ چرا فساد اقتصادی از
اختلاس 123 میلیارد تومانی به 3000 میلیارد تومانی کشیده شد؟ دلیل همه اینها را
باید در نبود حکومت قانون، خودکامگی و خودرایی آقای خامنه ای در این سال ها، نبودن
مطبوعات و رسانه‌های آزاد و مستقل، سرکوب احزاب و بالاخر فریبکاری و دروغگویی رهبر
دانست.
در دوران رهبری
آیت‌الله خامنه ای جنایات و فساد بی شماری رخ داد که ملت از آن بی خبرند. ولی
هربار که حادثه ای رخ داده که مردم خبردار شده اند آقای خامنه ای فورا به میدان
آمده و بقول خودش دستور رسیدگی و برخورد داده است. در جنایت کوی دانشگاه در سال
1378 اول مدعی شد که قلبش به درد آمده و به آن رسیدگی خواهد شد ولی کار دست آخر به
محکوم کردن دانشجویان و تبرئه همه متهمان و محاکمه یک تن به جرم دزدین ریش تراش
ختم شد.
در جریان قتل
های زنجیره ای قاتلان را از وزارت اطلاعات بیرون کشید و آنها را به اطلاعات بیت
رهبری منتقل کرد. در پرونده اختلاس 123 میلیادر تومانی، محسن رفیق دوست را از رییس
بنیاد مستضعفان کنار گذاشت و یک مقام دیگر به او داد. آخرین نمونه فاجعه کهریزک
بود که اول با چشمان اشکبار، در برابر پدر روح الامینی که از مریدان خود وی بود،
مدعی شد که به آن «قاطعانه» رسیدگی خواهد شد و این روزها خبر تبرئه سعید مرتضوی
متهم اول آن پرونده منتشر شد.
در دوران رهبری
آقای خامنه ای آنجا که پای دزدها و قاتلان حکومتی در میان بود هیچ پرونده‌ای به
نتیجه نرسید. اما هرجا پای مخالفان و منتقدان او در میان بود ناگهان همه دستگاه‌ها
به کار افتاد و بسیج شد.
اگر از قتل چند
صد تن در دهه اول رهبری آقای خامنه ای رسیدیم به کودتا و سرکوب هزاران هزار تن در
دهه دوم، اگر از اختلاس 123 میلیاردی رسیدیم به بعد 3000 میلیارد تومانی در دهه
دوم، اگر از آفتابه دزدی این یا آن بسیجی رسیدیم به جایی که امروز بسیج شده مرکز
اوباش و به جان مردم افتاده و نه تنها دزد مال بلکه متجاوز به جان و ناموس
آنها شده، همه از آنروست که هرچه فاسد و قاتل و جانی و مختلس و
خلافکار و دزد است در زیر سایه آقای خامنه ای و زیر پرچم ولایت مطلقه ایشان احساس
امنیت کامل می کند. آقای خامنه ای امنیت یک ملت و یک کشور را برباد داده تا امنیت
یک مشت جانی و مختلس و خلافکار را که شریک رهبری او هستند حفظ کند.
اینها تنها
گوشه هایی از جنایات خمینی وخامنه ای بود و امیدواریم پس از این ولی فقیه در کار
نباشد که بخواهد برای ملت ایران تصمیم گیری کند.
احمد لطفی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر